یکم. در قسمت اول ماتریکس، فردی از تیمی که بر علیه ماشین ها مبارزه میکند و درواقع هوشیار است، تصمیم به خیانت میگیرد. پیش مامورین ربات ها میرود و در ازای دادن اطلاعات و همکاری از آن ها میخواهد که اورا به همان دنیای شبیه سازی برگردانند و او در آنجا ترجیحا فوتبالیستی راک استاری چیزی باشد.
دوم. روز به روز به شبیه سازی دنیایی به مانند دنیای خودمان نزدیک میشویم. نو منز اسکای و پروژه ی جدید یوبی سافت نوکیلیس ریفت (با اوکلیس اشتباه نگیرید) دو روی یک سکه اند. هر دو به دنبال ساختن دنیایی هستند که شبیه دنیای واقعی باشد. مهم تر از آن، ما در آن جا بشویم.
شاید امروز خنده دار و دور از ذهن باشد اما روزی میتوانیم وارد دنیایی مجازی شویم. چیزی نزدیک به اینسپشن نولان.یا خود ماتریکس. نکته مهمی که وجود دارد این است که نیاز نیست همه ما به یک دنیا ورود کنیم. هر کس میتواند نسخه شخصی سازی شده خودش را از دنیا داشته باشد. دور از ذهن نخواهد بود که افراد زیادی نخواهند به دنیای واقعی برگردند.
سوم. پیشرفت هوش مصنوعی این دغدغه را بوجود آورده است که اگر روزی نیاز به کار کردن ما نباشد چه اتفاقی می افتد. در واقع روزی را در نظر بگیرید که ارزش خود به خود و فارغ از تلاش ما انسان ها ایجاد میشود. این یعنی تولید ثروت. واضح است که شرکت ها هم نمیتوانند و نخواهند خواست که همه آن را در اختیار خودشان نگه دارند. خیلی زود به جایی میرسیم که ثروت خود به خود تولید میشود و نیاز به کار کردن ما نیست، نتیجتا مجبور به توزیع این ثروت خواهیم شد.اسم توزیع ثروت که می آید، حتا خود من هم کابوس میبینم. کمونیسم و نزدیک تر از آن به بیخ گوشمان یارانه نشان داده اند، پول مجانی عاقبت خوشی نخواهند داشت. چه اتفاقی خواهد افتاد؟ تکنولوژی احتمالا معادله همه نظریه پردازان و فیلسوفان پرطمطراق تاریخ را به هم میریزد.
چهارم. فرض کنید افزایش کلی ثروت باعث چند اتفاق خواهد شد: کمبود مواد غذایی از بین میرود نتیجتا مشکل قاره آفریقا تا حد زیادی حل خواهد شد. جمعیت کنترل خواهد شد و احتمالا روی عدد یازده میلیارد نفر ثابت خواهیم شد. بیماری ها کنترل خواهند شد و اگر مرگ را هم یک بیماری بگیریم، آنچه که باید اتفاق می افتد. در چنین دنیایی نیازی هست همه ما انسان ها هوشیارانه و روی کره زمین در حال فعالیت باشیم؟ به نظر من نه. بهتر نیست که عمرمان را (که احتمالا آن زمان معنایی نخواهد داشت) در دنیایی بهتر ایده آل تر و لذت بخش تر سپری کنیم؟
پنجم. بین من و دوستانم دی کاپریو همیشه نماد انسانی بوده است که همه چیز داشته است. شما هرکسی را که دوست دارید جای او بگذارید. چقدر شانس این وجود دارد که دنیا را شبیه دیکاپریو ببینید؟ نزدیک به صفر.اگر بتوانید در دنیایی زندگی کنید که دی کاپریو آن باشید، قبول میکنید؟
قبل از فکر کردن به مشکلات و افکار بدبینانه نسبت به تکنولوژی و آینده آن و چه به این فکر کنید که چه کسی از لذت بدش می آید؟ آیا فکر میکنید انسان ها حاضر نمیشوند این چنین بی خیال دنیای واقعی شان شوند؟ خب در پاسخ میخواهم که به شبکه های اجتماعی نگاه کنید. تقریبا همه ما را معتاد کرده اند و حتا یک نفر نمیتواند بگوید بیایید بر علیه این اتفاق بیاستیم، قبل از این که بخواهیم درباره اش فکر کنیم اتفاق افتاده است. تکنولوژی یک کودتا و انقلاب نیست که توجه همه را جلب کند. قبل از آن که متوجه شویم چه خبر است، غرق میشویم. حداقل بخش بزرگی از دنیا این چنین هستند.
ششم. انسان باگ دارد. خیلی بیشتر از آن که فکرش را بکنیم. احتمالا هیچ گاه به اتوپیاهای که در طول تاریخ ترسیم کرده ایم نرسیم. دموکراسی که متعالی ترین ایده مان است، نتیجه اش را در ترامپ و برکسیت و رفراندوم تایلند نشان میدهد. گفتم دموکراسی. اگر محدودیت ها را برداریم، بهترین دنیا کدام دنیا خواهد بود؟ همان دنیایی نیست که تک تک اجزایش به خواست ما باشد؟ این همان چیزیست که تکنولوژی میتواند برایمان فراهم کند. چرا از چنین اتوپیایی لذت بخشی فرار کنیم؟ صرفا چون واقعی نیست؟ چه کسی گفته که شما واقعی هستید؟
هفتم. ناراحت میشوم وقتی میبینم درخشان ترین فیوچریست ها وقتی از روی تاریک هوش مصنوعی حرف میزنند، خیلی زود ما را به حیوانات باغ وحش تشبیه میکنند. بله من هم مخالف ایده باغ وحش نیستم اما فکر نمیکنم در آن ربات ها بیایند و برایمان ذرت پرت کنند. ما به باغ وحش خواهیم رفت با پای خودمان. باغ وحشی که همان دنیای شخصی شده مان خواهد بود. نگه داری جسم ضعیف مان برای ربات ها کاری نخواهد داشت. ترجیح میدهید دیکاپریوی یک دنیای کامل باشید، یا از افسردگی و پوچی در دنیایی پر از ایراد که هیچ نیازی به شما ندارد، رنج ببرید؟ هوش مصنوعی از جنس تکنولوژی است. ما را به هیچ کاری مجبور نخواهد کرد. ما با میل خودمان به باغ وحش های پر از لذت آینده خواهیم رفت. چه بسا باغ وحش هایی جاویدان. لذت هایی جاویدان. بهترین نکته ی داستان به نظرم این است که زمین از حماقت ما پاک خواهد شد.
هشتم: در بازسازی یک هوش برتر نباید آن ها را مانند دیکتاتور ها احمق نشان دهیم. ارتش رباتی وجود نخواهد داشت. همه اتفاقات بدون این که ما متوجه شویم می افتد. نه جنگی خواهد بود نه مقاومتی. بازی هم برد برد، خواهد بود.همه به خواسته شان میرسند. هم ما (تک تک ما) هم آن ها(یا او).
دنیای شخصی سازی شده شما چه شکلی خواهد بود؟ راک استار یا فوتبالیست؟
یه پیانیست خفن یه موزیسین توووپ که در نیایی از اصوات و رقص و عشق غرقه…