فرض کنید در دنیای پزشکی وسیله ای اختراع شده است به نام آندو. آندو به شکل یک میله است و دکتر میتواند اگر در هنگام درمان (جراحی مثلا) اشتباهی انجام داد، آن را به بیمار بزند و بیمار به شرایط قبل برگردد.با آندو میشود تا حالت اولیه قبل از درمان آندو کرد.
از وقتی آندو آمده راه برای خیلی از آزمایش های پزشکی باز شده و دکتر ها میتوانند با خیال راحت ایده هایشان را پیاده کنند. چیزی در حد کاری که ژاپن در جنگ جهانی دوم با اسرا میکرد. بوسیله آندو یک آزمایش طراحی میکنیم. یک نفر داوطلب میشود و اورا بیهوش میکنیم. بعد بوسیله جراحی قوه ی بینایی اورا از بین میبریم، قدرت شنوایی اورا میگیریم. اورا فلج میکنیم. و در آخر هم توانایی صحبت کردن و بویایی اورا از بین میبریم. مدت آزمایش شش ماه است و در طول آزمایش تماما از کیس مراقبت میکنیم.
چه اتفاقی می افتد و بعد از اولین آندو که زبان بیمار برگشت، او چه میگوید؟
این عقل محض، احتمالا شبیه اولین لحظات یک هوش خودآگاه است، قبل از دسترسی به اولین میکروفون و دوربین.
